Hoxe é o día dos enamorados e lembrei a lenda do raio verde. Esa lenda di que o derradeiro e ultimísimo raio do sol xusto antes de pórse é de cor verde e que se nese momento o ves con outra persoa o amor entre os dous será para sempre. Esta lenda serviulle a Xulio Verne para escribir unha novela e todo. Anque ó final non é lenda senón que é un fenómeno rarísimo que ata sae en fotos como a que poño que foi feita en Francia. O curioso é que Turgalicia promociona a costa galega dicindo que hai raios verdes.
Que queres que che diga ?. Eu con Ana nunca mirei raios verdes nin farrapos de gaita e non nos vai tan mal, non é ?.
Un saúdo e que haxa amor con raio verde ou non.
Sí, hoxe foi o día dos enamorados e na fábrica tivemos unha rosa tóda-las mulleres, pois foi bonito. Parece que o xefe (fillo)non quiso regalar a súa noiva un gran ramo diante de todos, e regalou o ramo partido.
ResponderEliminarPois eu non esperaba nada, e sentoume moi ben. Foi un detalle.
Eu vou seguir esperando o meu raio verde, anque ás veces se me dea por pensar que xa o teño e que ando a desaproveitalo.
ResponderEliminarE vos...que vos vou dicir :)bicos bicos bicos, que día dos namorados, para os que o están, son tódolós días.
Non recordaba esa novela de Verne, que lin sendo neno. Grazas por lembrarma. E que nunca nos falten os raios verdes.
ResponderEliminarGústame moito o final! Que non nos veñan con marketing nin parvadas de flores nin 14 de febreiros! Cando se ama de verdade é todos os días, sen raios verdes de por medio nin chorradas.
ResponderEliminarNoraboa pola túa fermosa historia con Ana e polo teu retoño. tes que amosar máis fotiñas!!
Unha aperta!!
Bonita foto!!
Yoli :-)
Eu teño a sorte de celebrar esa efemérides todos os días do ano e sen ter que pasar por o Corte Inglés.
ResponderEliminarOutro día comentabas no noso blog O Varal o tema da loita galega de agarre fixo... faite con este exemplar
http://www.blogoteca.com/arandeeira/index.php?cod=7539#comentarios
e hai un artigo de Alfonso Eire, director de A Nosa Terra, que fala a fondo dela.
http://www.blogoteca.com/arandeeira/index.php?cod=4666
Ainda que os raios verdes non sirven para namorar. a imaxe e ben fermosa .
ResponderEliminarUnh aperta
Sexa o que sexa, o sol sempre alimenta! Non é? Din que fai subir as endorfinas, ou non? ;-) Menos mal que pronto ven a primaveira. O Leo inda non miróu o seu primeiro verán pero seguro que o está desexando, pode que se leve nos xenes quen sabe!!!
ResponderEliminarSempre me gustou a lenda do raio verde, lembro cando a lin de pequena, prestárama unha veciña en cómic.
ResponderEliminarNon será o raio do pulpo con pimento e cebola en vinagreta? Ti non fagas caso, que o amor supoño que será que esteedes toda a vida os dous xuntiños intentando descubrir ese raio verde. Bicos
ResponderEliminarpor sorte, o amor non necesita de raios de cores, nin de corazones de caramelos, nin de mobiles novos, e todas esas cousas que nos venden nestas datas. Nada más intenso e afastado da psicose do consumo que o amor.
ResponderEliminarpois un amor un pouco verde e picantón sempre está moi ben... logo xa virán os raios, tronos, luces de artificio e por suposto tódolos días do ano para celebralo.
ResponderEliminarbicos!!!
Bonita lenda.
ResponderEliminarEn canto a Turgalicia... sen palabras. Unha panda de ineptos.
Home se Pondal di o da costa verdescente e o raio transparente, pois hai que aproveitar o mito,
ResponderEliminarEu, em geral, gosto das lendas.
ResponderEliminarA do raio verde, é linda.
Non, non é unha lenda: o raio verde é un fenómeno óptico real.
ResponderEliminarClaro que é reial. Mas eu referia-me à lenda de que se dous o vem juntos, seu amor será eterno...
ResponderEliminarE terei que contalo aquí e todo...
ResponderEliminarO meu raio verde era un raio laser que cintilaba dun lado ao outro polos espellos do teito da discoteca Dona-Dana de Touro , asulagando a minha chaira de fulgor.
¡Ai, o meu amor polo neón!
Saudos a terra, PEDRIÑO.
Bueno, eu son devoto, e se Odín puco ahí o raio verde por algo sería, :)
ResponderEliminarpero en efecto, que haxa amor e o do raio verde deixémolo para a galería de lendas fermosas.
A lenda é preciosa e orixinal pero non é imprescindible para topar o amor.
ResponderEliminarGraciñas a todos polas vosas palabras.
Além do romance de Verne, há também um filme do Eric Rohmer com o fenómeno do raio verde como protagonista. Titula-se assim: "O raio verde" e, ainda que não é o melhor dele, também não é mau.
ResponderEliminar(http://www.filmaffinity.com/es/film308984.html)
E eu que pensaba que os raios verdes erán consecuencia do aurea pre-migrañosa?
ResponderEliminarEssas adoitam ser pontinhos de luz branca, que se movem, desaparecem e re-aparecem diante dos olhos, senhor torreira-Bogart.
ResponderEliminar