Onte tiven que ir a Ourense e o camiño soleado estaba abeirado de mimosas florecidas. Son unha praga, xa sei, pero este amarelo de cedo aleda o corazón e máis se vén con boas novas engadidas.
Pois eu hoxe fun a Santiago eno val do Ulla a súa presenza dáballe cor á paisaxe agostada. Hai cousa de dúas horas fun á casa dun amigo e alí puiden deleitarme co recendo das que campaban nunha pola que sobresaía doi paraugueiro do portal. Son fermosas, aínda que íncen de máis. Unha aperta.
O leo agora xa precisa dunha irmá :-) Ai Pedriño, non era mala nova para un día rebosante de amor coma hoxe. En canto as mimosas entereime estes días que eran orixinarias de Australia, tampouco sabía que podían chegar a ser unha praga. Apertas.
Me encantan las mimosas, y hace tantísimos años que no las puedo disfrutar... Recuerdo llenar mi casa de ellas hace años, ese olor tan característico... abrir la puerta y sentir que se nos habia colado la primavera hasta dentro de casa...
Déixasnos intrigados. Xa contarás...
ResponderEliminarPois eu hoxe fun a Santiago eno val do Ulla a súa presenza dáballe cor á paisaxe agostada. Hai cousa de dúas horas fun á casa dun amigo e alí puiden deleitarme co recendo das que campaban nunha pola que sobresaía doi paraugueiro do portal.
ResponderEliminarSon fermosas, aínda que íncen de máis.
Unha aperta.
Encántame esta época por como están os montes...todos amarelos.
ResponderEliminarPraga sí, oxalá tódalas pragas fosen así.
ResponderEliminarE logo que boas novas temos?
BKS
A ver, estamos todos na mesma...que boas novas son?
ResponderEliminarNon iras a ser papa de novo....
Bicos
O leo agora xa precisa dunha irmá :-)
ResponderEliminarAi Pedriño, non era mala nova para un día rebosante de amor coma hoxe.
En canto as mimosas entereime estes días que eran orixinarias de Australia, tampouco sabía que podían chegar a ser unha praga.
Apertas.
Nótase que vostede non padece alerxias.
ResponderEliminarson fermosas. Non sabía que fosen unha praga pero iso non cambia o asunto: son fermosas.
ResponderEliminaras mimosas son do máis evocador. lémbranme aos ramiños da infancia, aos arrecendos de tempos indelebles.
ResponderEliminarunha aperta
bea (toxomar)
Me encantan las mimosas, y hace tantísimos años que no las puedo disfrutar... Recuerdo llenar mi casa de ellas hace años, ese olor tan característico... abrir la puerta y sentir que se nos habia colado la primavera hasta dentro de casa...
ResponderEliminarBicos