Pero se hai algo distinto en Vilaguindastre é o xogo da ola. Neste xogo participan seis ou máis xogadores en roda. Ademáis hai unha madriña e un árbitro. O xogo consiste en ir lanzando unha ola de xogador a xogador e sen que escache. Se escacha a ola o xogador culpable paga unha multa e bebe viño. Así ata que se rompen tódalas olas.
Neste xogo a madriña é a encarregada de pór as olas en xogo, cobrar as multas, dar viño e pedir cartos entre o público.
En canto ao árbitro dicir que está enriba dunha escada adornada con mimosas, leva un asubío e un chocallo e ten a cara enfeluxada como os xogadores. Ten mando sobre todos ( ás veces ) e dálle a gracia ao xogo coas súas multas sen ton nin son, as multas que fai pagar ao espectador que lle pete por calquera parvada ou cando obriga a beber viño. De cando en vez pide tempo morto para beberen todos e ao final acaba peneque máis dun. Xa no remate acaban co viño que quede e cos cartos xuntados fan unha cea para todos.
En Xinzo de Limia celébrase o "domingo oleiro". Polo que teño visto na tele o xogo vén sendo o mesmo. Habería que comprobar se as normas tamén, aínda que supoño que os participantes acabarán igual: peneques.
ResponderEliminarPasate por mi blog,te dejé algo.
ResponderEliminarBiquiños
Non lembro ter escoitado nunca o das olas. O que hai que ver.
ResponderEliminarQue bon o xogo, me gostaría ver como xogais,salides a mitad xa un pouco bebidos,non??jejeje
ResponderEliminarMe gusta estos xogos de antes!
Ah, verdad, o premio non es inmerecido.
Biquiños
recordame un pouco, aínda que sen comparación, ó xogo que fan os políticos durante a campaña electoral.
ResponderEliminarDa mágoa ver como mudan os bos costumes, os traxes non se fan, mércanse e o consumo que o invade todo, vence á imaxinación...Globalización que lle chaman,non é?
ResponderEliminarÉ un pracer ver que aínda se conservan algúns costumes, como o da ola!
Eu tampouco oira de tal xogo. En todo caso hai sempre un nexo común: a farra e mailo viño.
ResponderEliminarAntigamente tivo moita sona en Antas o Entroido de Casa de Naia. Esta é unha parroquia do concello de Antas de Ulla, que facía partícipes a todos os veciños no seu carnaval.
Interessante esse jogo. Me parece que quando o jogo acabar, andarão alguns aos esses...eheheheh.
ResponderEliminarE Leo, está gostando do Carnaval, e das mascaras. Ou tem medo?
Um abraço
Boas!
ResponderEliminarVaia xogo eu tamén quero. Este ano coincidiume o entroido en Cádiz. Precioso.
Tamén quero avisar de que vou comezar outro blog, ca compaña dunha amiga, asique aínda que estén castelán espero que pases. É de música e proximamente falarei das charangas dos carnavais que vivin este ano.
grazas x axudarme co meu problemilla do meu blogge.
É gratificante comprobar como para gozar da vida cómpren moi poucos medios: compañía, imaxinación e ganas de pasalo ben, con viño (ou sen el), con público...ou sen el e unhas olas.
ResponderEliminarA foto da tenda de abaixo non ten desperdicio. Case ten de todo. Onde eu vivo e nos arredores non hai tenda semllante. É máis, non coñezo ningunha semellante.
Orixinal xogo que non coñecía,por certo a tenda da fotografía que é Unha condonería?,como diría miña avoa: nos días da miña vida ..........
ResponderEliminarbicos
impresionante o conxunto entre o xogo da ola e a tenda. Seguro que o paideleo non contaba con tanto fan da súa tenda, pero todo un éxito, eh! xa ves! O da ola non ten desperdicio
ResponderEliminarPois sí que ten "miga" o da tenda, si. Es de Lencería, Picardías e + de 18...
ResponderEliminarna miña vida oíra falar dese xogo!
ResponderEliminarvaia xogo ese
ResponderEliminarCurioso xogo, calquera ano de estes apúntome.,
ResponderEliminarNon me fixara eu no contraste que fai o xogo tradicional da ola coa tenda de trapalladiñas sexys.
ResponderEliminarGraciñas polas vosas palabras.