A formidable treboada da outra noite obrigoume a manexar a carretilla do choio a toda velocidade para rescatar sacos de papel e pallets da chuvia que entraba na fábrica. Toda a chuvia que non cabía fóra entrou na fábrica ... e non era pouca. Pero esta treboada agasalloume coa palabra " cacarola " referida ás pedras da sarabia. Foi pronunciada por un compañeiro de traballo que botou muitos anos no estranxeiro e que de cando en vez regala palabras rescatadas do falar de hai máis de trinta anos.
No xoves fun á presentación do libro " O secreto de Marco Polo " e se chego a ser a muller de Francisco Castro sospeitaría de Ledicia Costas que gabou con fervor ao escritor que fixo o que quixo porque dicía que era a presentación do seu libro. O escritor quixo escribir sobre Marco Polo porque non lle chistou que ninguén crese a Marco Polo cando voltou á súa patria despóis de botar máis de vinte anos fóra. Agora tócame a min coñecer ese secreto.
E o venres o Leo coñeceu a Pablo Díaz, o cantante de Tic Tac e a Marc Taeger, o ilustrador do libro CD que lle pintou un crocodilo enamorado.
E mañá seguro que hai opcións ao partido.
A Francisco e a ti únevos algo máis que a charla, os dous vos debo un libro...Xa me gustaría a mi poder ter asistido a presentación...pero non foi moi bo día non. Saúdos e apertas
ResponderEliminarSempre hai opcións ao fútbol, aínda que os berros, foguetes e conversas se colen polo van da fiestra, cando unha tenta ler con calma.
ResponderEliminarUn saúdo e biquiños para Leo.
Verás a final, ou??¡¡¡
ResponderEliminarpues xa nos contarás que fixeches mentras os da roxa se debaten cos de holanda.
ResponderEliminarteremos en conta o libro.
bicos,
Pois na miña casa as "cacarolas" son os mocos!! ben, as "bolitas" de mocos, sa sabes non? hahaha
ResponderEliminarNós tampouco vimos o futbol e de feito enteirámonos ao dia seghinte que ganharan porque aquí non houbo festa, claro :D
Pasamos un día moi bo en compaña de amigos e cando fuxiron todos a ver o partido, nós seguimos coa nosa vida, o que fagan isos señores non é cousa nosa.
Un biquiño :)
Moitas grazas, Leo. Foi un pracer coñecerte.
ResponderEliminar