Cincuenta e tres meses

Aí está o Leo facendo o pallaso para a cámara. Leva uns días cheo de vitalidade anque con momentos que lle " doe " a barriga para non andar e que o leve a carranchas.

Segue progresando coas letras e os números e gústalle xogar a que é profesor. De saúde está ben anque a semana pasada pasou toda unha noite trousando fóra e foi a primeira vez que trousou na súa vida. Segue falando só para xogar ( non sei a que idade pode rematar este fenómeno ) e aínda está mui presente o seu amigo imaxinario Jónistan que semella ser unha mistura súa e de Noé, un compañeiriño de cole.

Empeza a asimilar que vén unha irmanciña e así ten conversas simpáticas como a do outro día. Estaba eu barbeándome e díxome Leo: " Era millor ser muller para non afeitarse ". Eu díxenlle: " Si, pero ser muller tamén é difícil. Teñen que traer nenos e dá muito traballo levalos na barriga e despóis". O Leo dime: " Pero a nosa muller non vai ter máis fillos". Eu sorprendinme: " A nosa muller ? . E quen é ? ". E Leo todo cheo soltoume: " Ana ".

E hoxe xa explicou que non ía ter máis fillos, só fillas. Non hai quen lle retruque.