Pasei catro semanas traballando en turno de noite e sen muito tempo nin ganas para escribir no blogo. Agora toca cambio de turno e a ver se escribo máis. E para volver falo da descuberta dun blogo de Londres en galego e ligo a versión do conto do lobo e os sete cabritiños en galego do neno Brian e que me fai lembrar as historias que monta o meu Leíño.
A maiores engado unha foto no posteo que mostra a ironía dos veciños do edificio onde durmín estes días.
Coitadas das plantas que não têm culpa nenhuma da estupidez das pessoas!
ResponderEliminarEu non soporto as cabichas metidas entre as plantas, aínda que teño entendido que son moi boas para matar os insectos que as comen.
ResponderEliminarBicos
Que marabilloso agasallo este que nos deixaches!!!
ResponderEliminarGrazaaaaaaaaaas
pobriñas plantas, qué farían elas para semellante agravio.
ResponderEliminarbiquiños,
Parabéns polo teu blogue e grazas por visitarnos on line en Londres. Apertas
ResponderEliminarVaia! graciñas pola descuberta londinense. E que durmas mellor neste días :-)
ResponderEliminarAusente por motivos de saúde, eis-me de volta.
ResponderEliminarMuito interessante o cartaz. Um abraço e bom fim de semana