Esta xoubiña non para e quere comunicarse cos demáis e estar en todo. Vai dicindo " a " a todo que é o seu xeito de dicir " ola " e despóis di " ao " para despedirse. Tamén tararea algúns anacos de cancións e imita bailes. Cando menos o penses xa está detrás túa para repetir o que fas ou facer algunha das súas que basta que lle recrimines algo para que o volva facer. Quere vestirse soa, calzarse, subir escaleiras ou cadeiras ou paredes; o caso é agabear por onde sexa. Empeza a botar carreiriñas e quere chimpar. Vai atrás de pelotas e coches de xoguete e pasa páxinas de libros. Encántalle sinalar as fotos que hai penduradas pola casa e despegar algunhas tamén. Desmonta os mobles dos libros, dos CDs e dos DVDs.
Vaia, que non hai momento de paz co ela. Non sei de onde saca tanta forza a ratiña.
Chegará lonxe. Bicos.
ResponderEliminarSe a ves o outro día no columpio de Pío XII, parecía unha "camicace", que non facía máis que botarse ao baleiro! Uxía estoupaba coa risa...
ResponderEliminarvamos, que non vos aburrides...
ResponderEliminaré incríble como lles gusta os rapazolos e rapazolas os aparatellos tecnológicos: móbiles, ordenadores... os manexan estupendamente.
biquiños,
como se abre paso...!
ResponderEliminarEstá linda e espabilada, ten razón Aldabra: non tedes tempo de aburrirvos.
Como medrou!
ResponderEliminarXela está uma gracinha.
ResponderEliminarQue Deus a abençoee lhe dê inteligência e sabedoria para transformar em rosas os espinhos que a vida lhe apresente.
Um abraço
Cousa bonita, esta nena! E o Leo, feito un mozo! Así dá gusto!
ResponderEliminar