Se hai que ir a cen quilómetros para que un fillo coma
pizza de chocolate, vaise.
Un xa goza cos
Dous cabalos de paseo ata Santiago, pisando as pedras de Santiago, mirando a Leo sinalar a póla das matemáticas na árbore das ciencias do pazo de Fonseca e mercando sprai de caca.
O que é que a gente não faz para ver esse sorriso de felicidade em nossos filhos?
ResponderEliminarUm abraço e uma boa semana
Sospeito que polos fillos se fai calquera cousa.
ResponderEliminarSon esas pequenas cousas as que fan grandes as vidas. E non hai máis leña que queimar.
ResponderEliminar(Peke sospeita que nin diola!)
o enlace do dous cabalos non me abre, pero o outro sí! e menos mal que son as 10 da mañá e inda non teño fame, que se non...
ResponderEliminara foto do post sí que paga a pena.