Debe de ser o cambio climático o que fai que estes días faga caloriña de día e deixe eses solpores con rubiéns de cores case imposibles.
O Nadal acércase en Vilaguindastre coa casiña dos trasnos que axudan ao vello barbudo do Polo Norte e os trasniños poboando o alto das farolas.
Xela anda alterada pero non esquece facerlle un agasallo a Papa Noel con monecos da patrulla canina ben envoltos con celo e un conto escrito e debuxado por ela debaixo da nova árbore de Nadal.
E, como quen non quere a cousa, este decembro e final de ano corren que dá xenio.
E já faltam poucos dias. As crianças andam alvoraçadas com a perspectiva das festas e das prendas.
ResponderEliminarUm abraço
Que o pasen/pasedes moi ben!
ResponderEliminarCorre, corre o tempo...! a min un ano destes, vaime pillar!
ResponderEliminar(dame algo de envexa ese nada con nenos cheos de ilusións)
Mira, cando o terro corre así é que a vida discurre coma un río manso. É linda a rutina que nos proporciona felicidade.
ResponderEliminarEu non son moi de Nadal, pero sempre resulto contaxiándome das luces e a excitación do meu entorno.
Así que, inda que con retraso, confío en que fose un bo dia de Nadal e que a Noitevella e aninovo sexan tamén felices.