Páxinas

venres, 31 de outubro de 2008

Calacú

Deixei a Leo na gardería, fun á tenda e mirei un calacú e deume a arroutada de facer un calacú desta noite. Cun cuitelo pequeno e outro grande e en menos dunha hora fixen o meu calacú. Agora, se eu fose da illa de Arousa e doutras zonas iría pedir cartos polas casas para os mortos do máis alá.

Aquí deixo as fotos paso a paso de mostra.



Primeiro hai que abrir un buraco na testa para poder baleirar o calacú.


Logo toca facer a boca, os ollos e o nariz.

Aquí está o resultado final.

A escuras e cunha candea acesa no interior ten esta pinta. Eu meto a candea acesa por riba e póusoa no fundo do calacú cunha culler desde a boca.

16 comentarios:

  1. É importante facer os dentes de serra do testo diferentes, eu facíaos case perfectos e logo non había maneira de lle topar a posición.
    Aquí non che hai samaín nin defuntos, mas o primeiro de novembro tamén é festivo, celébrase o comezo da guerra da independencia.

    ResponderEliminar
  2. Quedouche ben fermosa, dende logo. E o Leo non lle ten medo de noite?

    ResponderEliminar
  3. Eu tamen teño ganas dunha este ano. Ei pedir ó Toño que busque os libros coas plantillas que mercou nos US e me fag unha das súas artistadas. Bicos a todos, ós...cinco. Crispress.

    ResponderEliminar
  4. danme ganas de facer unha!!!

    ResponderEliminar
  5. mi madrinha! saiu-te terrorífica! por deus nom a ponhas nos caminhos á noite que ainda se nos infarta alguém...
    beijos

    ResponderEliminar
  6. Moi boa, moi boa, jajaja

    Unha aperta.

    Antón.

    ResponderEliminar
  7. ¿E tes algunha idea do motivo polo que lle chaman calacú?

    ResponderEliminar
  8. Magnífico!!!
    PLAS PLAS PLAS

    ResponderEliminar
  9. e vas participar con ela no proxecto semanal? ;)

    ResponderEliminar
  10. Depois da cirurgia, estou regressando aos poucos.
    Um abraço e bom fim de semana.

    ResponderEliminar
  11. Quedouche moi ben. Moi oportuna agora na festa do Samaín. Eu facíaas cos meus irmáns, de pequeno na época da recolleita do millo.
    Grazas por lembrarnos o costume e o nome que xa o tiña medio esquecido, nós aquí simplemente lle chamamos cabaza.
    Unha aperta e que o Leo aprenda a facelas.

    ResponderEliminar
  12. Mimá, que medo mete esse bicho! :P
    Convidei-te a um meme, por se che apetece fazê-lo. :)

    ResponderEliminar
  13. Un samaín ben celebrado, si señor !precioso!

    ResponderEliminar
  14. Home claro, ti xa traes a experiencia americana como aval.

    ResponderEliminar

És humano ti ?