E hoxe foi o Leo á escola por primeira vez. Empeza o periodo de adaptación cunha hora diaria e hoxe pasouna case toda chorando. A profe chámase Maite. Maite fala galego, leva un colgante cun tríscele e parece boa rapaza e supoño que será paciente para aguantar a nenos chorando seguido como Leo e outro compañeiriño cunha perrencha enorme.
A ver mañá como o leva.
O primeiro día pode chegar a ser nunca sabes como vai a saír. Pouco a pouco.
ResponderEliminarSabes, chafáchesme o meu seguinte post que vai ir sobre o mesmo.
Curiosidades, a palabra de verificación que me saíu foi "unpai", casualidades.
Lembras o primeiro día de escola?
ResponderEliminarEu si. Lembro o patio pequeno diante das clases de parvulitos, a profe Ana ( a miña primeira mestra e a que me aprendeu a ler), os mandilóns de cadriños azuis e brancos, a miña veciña que choraba sen parar, o balbordo dos nenos berrando, e o "cheiro a cole"...
Sempre me encantou como cheiran as escolas; debe ser polo material escolar, pero para min é un arrecendo marabilloso. Aínda hoxe me gusta entrar na dos meus fillos e sinto ese cheiriño.
Nun par de días non só non chorará senón que estará desexando ir. Verá como o sábado terá pena de quedar na casa.
ResponderEliminarNon te preocupes, en pouco tempo se adapta.
ResponderEliminarSo me quedei pensando ( tamén penso,jeje), que narices e o tríscele. A mi me sona a símbolos Celtas, mais dame que a cousa non va por ahí, verdad que non?
Bicos
Hai.... mal de moitos...... Ese é un momento irrepetible. Coido que é unha das poucas veces que se externaliza o medo ao novo.
ResponderEliminarsaudos.
Espero que hoxe fora mellor :) i é que son tan pequenos...
ResponderEliminarUn biquiño
Tempo o tempo,eu tiña seis anos cando fun por primeira vez a escola e tamen chorei, con seis anos llorar que apampanado ja ja ja.
ResponderEliminarMaite xa estara acostumada a estes situacions,xa que se non o pasaria peor ela que os nenos.
PRAADIANTE
supoño que quitarías foto para a posteridade,eu teñoas dos meus máis do meu primeiro día de cole nin me acordo,debeu ser sin problemas....
ResponderEliminarbicos
!Que disgusto! pobre Leo
ResponderEliminarPregúntaste como levará mañán o colgante do trisquel a Maite?
ResponderEliminarSeguramente non o vai levar. As mulleres para esto sonche moi presumidas e dudo moito que repita adorno...
(Ánimo para os papis, que tamén lles doe. Xa veredes como nunha semaniña todo vai acougando)
Agardo que dentro duns días nos digas o feliz que está con esa profe que fala galego.
ResponderEliminarDentro de nada o Leo terá un bo fato de amigos e colegas nesa escola.
Apertas
Dentro de pouco non vai querer que o saques de ali. Saúdos e apertas
ResponderEliminar¿Sabes?, Eu ainda recordo coo se fora onte, cano levei a David, a primeira vez ao Cole.
ResponderEliminarREcordo que nos sentamos pais-nais, e nenos, nas bancas, e mesas da clase, para escoitar as normas basicas, de comportamento, e asistncia, da profe....e ao finalizar,e despenirnos, David, tamen levantouse, e colleume a man pàra marchar conmigo cara a casa...
Non chorou, pero teño para mi que non estivo demasiado a gusto.
Un mal trago que todos temos que pasar...Despois o longo da vida, temos que soportar un tras de outro, lamentablemente
Espero que xa se adaptara á escola e que faga moitos amigos.
ResponderEliminarSaúdos!