Pasará o tempo e sei que acharei de menos estas mañás de domingo cos catro da familia na cama e máis tarde os nenos a xogaren mentres o sol recén nacido inunda o salón. O tempo voa !.
Os momentos de felicidade sempre teñen un puntiño de malencolía, un é consciente de que é imposible retelos e que hab erá un tempo en que os añorará. gustoume moito o cadro que enseñas, o que describes, e a emoción.
A ver, vai a modo. Xa chegará o tempo de botar en falta as cousas! Non te adiantes. Polo de agora, goza das mañás de domingo e de todos os días da semana. Claro que, imaxes coma esta, non me estraña que as evoques antes de que sexan lembranza. Vaia par de xoias bonitas! Téñenme media engaiolada!
¡Inda non é tempo de nostálxia, amigo!
ResponderEliminarSigo namorado de Xela.
Os momentos de felicidade sempre teñen un puntiño de malencolía, un é consciente de que é imposible retelos e que hab erá un tempo en que os añorará.
ResponderEliminargustoume moito o cadro que enseñas, o que describes, e a emoción.
Seguro que o acharás de menos, o tempo non para e haberá outros bos momentos, pero eses non volverán.
ResponderEliminarBicos
Não tenhas dúvida!
ResponderEliminarO tempo é impiedoso.
"Todo o que se ama ten vocación de lembranza" Roland Barthes
ResponderEliminarSaúdos.
Antón.
a mín tamén me gustan moito as mañás de domingo na casa, coa lentitude propia dos domingos, con pouco ruido no edificio e fora nas calles...
ResponderEliminarben sei de que falas.
biquiños,
daquel, haberá outras cousas fermosas e intensas coma esta que, certamente, é marabillosa. Apertas sen sol hoxe, que vai chuvia en Bos Aires :-)
ResponderEliminarA ver, vai a modo. Xa chegará o tempo de botar en falta as cousas! Non te adiantes. Polo de agora, goza das mañás de domingo e de todos os días da semana.
ResponderEliminarClaro que, imaxes coma esta, non me estraña que as evoques antes de que sexan lembranza. Vaia par de xoias bonitas! Téñenme media engaiolada!
A modo, que aínda falta moito para que "aches en falta". Pero o certo é que eses momentos son o mellor da vida...
ResponderEliminarApertas, señor barítono...
Si, botarás de menos eses momentos; pero...será pq os vivistes!!!
ResponderEliminarApertas