O tempo de chuvia dá un respiro e debuxa solpores espectaculares.
Pódese fotografar unha xoubiña preciosa sentada na herba.
Ou unha parelliña de irmáns atentos a varios paparazzis.
Tamén o menda pode ser obxectivo para a cámara do fillo aprendiz de fotógrafo.
Pódese cazar un grilo para " capar " ou buscar pedras.
Pódese ir buscar un tesouro de piratas a unha cova que non é máis que un óquele deitando auga abundante resultado de tanta chuvia.
Anque tamén hai tempo para axudar a moer millo para os pitos ou probar cereixas de cedo ou comer as últimas mandarinas da tempada.
En fin, isto e máis pasa a mediados de maio.
¡¡como se parecen os nanos!!
ResponderEliminar¡¡que ben saíches os tres!!
e cantas cousas bonitas facedes, seguro que o Leo disfrutou do lindo có millo.
biquiños,
Fermosa reportaxe fotográfica. Con todo estaren os nenos fermosos e o pai, quédome coa moenda do millo. Había ben tempo que non a vía...
ResponderEliminarCase sentín o recendo.
Non sei porque este post me emocionou... quedei unha miga de tempo analizando a emoción e non o teño claro.
ResponderEliminarPode que sexa ese arrecendo a felicidade cotiá e plácida que desprende...
(que maior se ve o Leo á beira da nena...! e que richa ela con eses dous dentiños?)
ResponderEliminarti tes que comer máis :-)
Aquí non chegaron aínda as cereixas (nas cerdeiras); pero os merlos si. E moito madrugan os cabróns!!!
ResponderEliminarCantas posibilidades!
ResponderEliminarParabéns polos teus fillos ;-)
Aperta.
Antón.
Excelentes post com belas fotos.
ResponderEliminarGostei de ver os filhotes lindos. Quanto ao aprendiz de fotografo, a minha neta está nessa faze. Fotografa o que mexe e o que está quieto. Ou seja, tudo. Adora a máquina, vira-a ao contrário e fotografa-se a si própria. E é claro foras as que estão tremidas tem fotos lindas, em que só paparecem os olhos ou a boca.
Um abraço e saúde e sorte para criar os seus lindos filhos.