Hai un tempo para todo e agora tocoulle a Xela entrar na gardería. Hoxe foi o primeiro día de adaptación e nos quince minutos que estivo dentro non deixou de chorar a todo pulmón. Ao primeiro foi no colo da profe e ben. Mirou os ananiños e os xoguetes e todo ía ben ata que pisou o chan e se decatou de que ía estar alí sen a nai e rodeada de persoas descoñecidas. Vaia, que o de chorar seméllame do máis normal. Todos sabemos que hai momentos duros pero ten que seguir adaptándose e mañá xa lle tocará quedar un pouco máis de tempo.
pobriña, que peniña dan... pero adaptarase como todos.
ResponderEliminarbiquiños,
Inda recordo eu cando levei o fillo por primeira vez a guarderia. Chorou e de tal xeito, que non fun quen de deixalo. Todo pasou e despous case choraba por sair.
ResponderEliminarUn biquiño para a Xela.
Iso lémbrame o que me contou a miña fisio: o seu sobriño tamén chorou e chorou coma un desgraciadiño os primeiros días de gardería (agora xa é un campión que xoga con todos) e a nai pillou un ataque de asma moi forte. Como está embarazada, o home levouna ao hospital pitando e alí descubriu que ese ataque tan forte era pola separación do fillo. Xa ves. A que é alucinante?
ResponderEliminar