Xela está no periodo de adaptación na gardería e cada día bota un pouco máis de tempo nela.
Hoxe botou hora e media, e que podo facer nese tempo ?. Pois acercarme co coche a un monte perto e fotografar a natureza no outono.
Aquí queda a reportaxe.
E Xela ?. Xela ben na gardería pero é chegar e chora pero á hora de recollela despídese dos ananiños da porta coa man e dicindo " Caaa " para dicir " Chao ".
Lindas imagens. Xela já foi para o Infantário?
ResponderEliminarO choro é normal. Mais um tempinho e ela se habitua.
Minha neta, que tem 3 anos, e tem estado comigo desde que nasceu, entrou o mês passado para a escolinha. Sinto uma falta dela.
Um abraço
Fermosas fotos. A do Faro de Budiño parece retocada, con esa cor cincenta na pedra.
ResponderEliminarSendo como é, nuns días Xela vai chorar cando a vaias buscar...
Unhas fotos moi fermosas. O periodo de adaptación é o que máis lles costa aos nenos, dentro duns días seguro que xa non lle importará quedarse.
ResponderEliminarBicos
Vou proporte para o Pulitzer, non sei se escrebe así, mais para bós e intelixentes, con poucas verbas chega
ResponderEliminarAs cores agora son ¡a leche!.
¡E a Xeliña, qué?
Apertas.
Impresionantes esas fotos. A Xeliña xa se acostumará (que remedio lle queda, pobreta).
ResponderEliminarUn tempo de espera ben invertido. Sobre todo para min que desfrutei das fotos :D
ResponderEliminareu estou preparando tamén un video coas cores do outono, afortunada de recibilo un ano máis.
ResponderEliminarCos anos aprendendo a gozar do instante, saborear o presente e non angustiarme anticipadamente por o futuro, inda que noticias como a lida hoxe no blog de Dilaida deixanme triste e sentindo a fraxilidade da nosa natureza...
é unha marabilla pensar na vida que arrolla, como a que trae Xela consigo.
Ela é un sorriso.
vaia colores, semellan aritificiais... aproveitas o tempo disfrutando da natureza, un dos mellores pasatempos.
ResponderEliminarbiquiños,