Noite de San Xoán
Eu lembro de sempre esta noite coma unha noite especial. Lembro saltar por riba do lume. Cantar en corro arredor da fogueira. Ir buscar carros e portais para levalos a outro lado ou penduralos como o portal da foto, testemuña do san Xoán do ano pasado. Nunha ocasión estaba cunha rapaza diante da súa casa e entrou unha xente a roubar o carro do pai e o pai saiu e pegou un tiro ao aire. E noutra ocasión entramos catro amigos no cemiterio de Vilaguindastre e pillounos a patrulla da policía local e chimpamos polo muro fóra pero un amigo caiu nas mans da policía e pasou a noite no cabozo do concello. Lembro saltar por riba duns folios ardendo nun balcón dunha casa de Londres porque o compañeiro do piso, galego tamén, non quería deixar de celebrar o san Xoán...
Nada, que esta noite foi especial sempre e ogallá o siga sendo anque eu xa non participe nesas lideiras.
Etiquetas: etnografia II
enviado por paideleo @ 10:28 p.m.
10 comentarios:
ui...pois agora tens de aprender-lhe a alguem o especial desta noite...
eu onte saltei a fogueira, din que hai que saltala 3 veces, nunca fun roubar portais pero sí saltar o valado da piscina municipal do pobo dos meus avós e darnos un chapuzón en roupa interior, para logo saír correndo ao chegar a garda civil
¡ qué tempos aqueles!
unha aperta
Canta razón tes, nos tamen iamos levar portais e carros, e tíñamos que escapar das escopetas e mangueirazos(no millor dos casos) pero pasabamolo ben.
Saúdos, e noraboa
O de saltar por riba duns folios en Londres ten mérito, si señor. A tradición é a tradición!!
Unha aperta
Ai, amiguiño, non soñes con deixar de participar nestas lideras. Xa verás cando o Leo medre un pouquichiño máis como participas nestas e en vintecincomil máis ;-)
Os fillos devólvennos á xuventude ! :-))
Non lle hai que facer ! :-))
Bicos
Menudos trastos erades!!
Aisss e eu que nunca fixen cousas de esas... so saltar por enriba da fogueira... Un bico ;)
Desta vez tamén foi especial, coma sempre. melindres e queimada.
Este foi o meu primeiro ano, no que non saltei por riba da cachela...esto non está nada ben, e xa non as teño todas conmigo. Saúdos
!Si señor! A tradición é a tradición
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio