Trinta e cinco meses
O Leo chega hoxe aos trinta e cinco meses de vida e nas fotos podes ver os cortes de pelo que tivo este último mes. Primeiro tíñao longo e saiu sorrindo ao pai e logo teno curto e mostra o sorriso que lle adica á nai.
Agora mesmo está desfrutando das vacacións a 170 quilómetros de min e a esa distancia estivo case todo este mes. Eu teño que traballar e sentir o silencio da vivenda e conformarme con estas imaxes do meu pequeno.
E a vida segue !.
Etiquetas: leo V
enviado por paideleo @ 12:44 a.m.
15 comentarios:
Algo tranquilidade non está mal, pero bótanse en falta en seguida.
Está precioso con esa cariña risueña, e ten unha pintiña de traste... Dentro de un mesiño, tres aniños, case nada.
Vese que os rapaces de hoxe se independizan cada vez antes. Aproveita o silencio destes días, aínda que comprendo que se che faga raro. Agradezo moito que vaias poñendo cada certo tempo a idade de Leo, porque resulta que o teu neno e a miña afillada Aldara naceron o mesmo día; así resúltame máis fácil non esquecer ningunha data importante. Saúdos dende o Douro.
Como creció desde a prmeira foto que vi, fai ya muito tempo.
Ten unhos mofletes que dan ganas de peliscar,jeje
Se le ve muy sanote e espabilado,saldrá o padre verdad?
Jejeje
Bicos
Nunca chove a gusto de todos. En vez de disfrutar da tranquilidade, súfrela.Apertas fortes
Crece ben espelido por o que parece. Saúdos e apertas
E que ben se vé, san e cheo de ledicia :)
mmmm nostalxia? verdade e que se lles bota moito en falta, o ruido na casa e fundamental :)
e comprendo isa especie de morriña
Bicos :)
Quase a fazer três anos. Um homenzinho.
Parabéns.
Um abraço
Pero que guapo! Este neno medra por días!!! Xa verás como cando volvan non se separa de ti nuns días ;) Ánimo, que axiña pasa o tempo.
Apertas
Non se preocupe polas distancias: o cariño non entende delas
a distáncia, a melancolía, a tranquilidade, rtabén desexarás n adistáncia máis a volta do neno coa nai!!!! sentimentos adversos!
qué pillaban!
guapo co pelo longo
guapo co pelo corto
non digo que coma o pai
porque non te coñezo.-
e que ese buratiño de nostalxia non che faga perder de vista a ledicia de disfrutar da propia compañía dun mesmo.
Pobre papá, polo menos poderás ir os fins de semana non?
Leo esta guapísimo
Parabéns polo rapaz!
Aproveitade que é pequeno, eu sei o que vos digo ;-)
Lembra eses momentos de silenzo na casa cando Leo faga barullo ;-)
Unha aperta.
Antón.
A volta de calendario xa fai tres anos!!.
Xa podedes ir preparando a tarta.
Como pasa o tempo! Ánimo.
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio