Calacú 2009
O calacú deste ano descansa no cole do Leo, así como outro calacú plástico para gardar lambonadas, unha bruxa con ameazas e unha capa de vampiro que usou pouco Leo. Alí non pasan frío, nin nós tampouco con este tempo primaveral. O que non descansa é o interior do calacú que foi parar aos nosos bandullos en forma de biscoito de calacú.
Agora espero desfrutar da seguinte festa no calendario: o magosto.
Etiquetas: curiosidades V
enviado por paideleo @ 10:59 p.m.
6 comentarios:
Mira que somos lambones, non pensamos mais que en comer.
E, que ben o pasamos.
Bicos
Si, a miña xa me estivo contando todas as peripecias do samaín na escola e fóra dela. Eu, como verá no meu blog, sigo co bico torto tanta manifestación
quedouche moi ben, eu ei facer logo biscoito de calacus, que este ano case non prantamos outra cousa XD E interesante ver no que trocou o costume celta de alumear as casas no samain cunha calaveira. Saúdos...devoche un meme
non sabía eu ese nome de calacú.
cando eu era nena na miña aldea non se prantaban cabazas desas.
nin se comían tampouco!
agora gústame o puré de cabaza (mesturado con outras hortalizas)
pero non teño moito costume de comela.
e en canto á festa de halloween, eu sempre a seguín coma unha festa extranxeira...
claro que, tendo nenos na casa, e imposible non integrarse.
pero... benvido todo o que sexa festa!
:-)
mmmmmmmmmm biscoito de cabaza, nós fixemos chulas :)
(Xa podes ir pondo a receita eh? hehehe)
bicosssss
(Por certo, eu sempre pensei que o calacú era a cabaza esa brava que se lle da ás bestas)
si meu, por a receita por que hioxe estragamos un kilo de calacu seguindo unha de internet
:) Saúdos
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio