Trinta e oito meses

E como pasa o tempo !. Hai pouco nin andaba nin falaba e agora é un loriño e bota carreiras en sentido contrario a onde queremos ir. Relaciónase máis e nos parques anda atrás dos outros nenos. Canta, baila e ri só. Entretense con monecos, contos e pinturas e a xente queda marabillada do ben que o pasa el só anque hai veces que quere xogar cos pais, claro. Inventa historias onde mistura cousas reais con personaxes ficticios como a Pantera Rosa, Bob Esponxa e os seus amigos e demáis tropa que varía por tempadas. Vai pedindo as súas necesidades pero na escola ten vergonza para pedir. Incrementa as súas habilidades para tratar de calzarse ou beber por unha palliña e xa pinta a cara de Epi ( na foto ) ou fai quebracabezas de poucas pezas ou fai unha casa colocando os lápices de cores. No falar está incrementando o seu vocabulario e pregunta por todo. Ten un lío cos idiomas e mistúraos e así, por exemplo, di bilingua e salomónicamente: " Te pilleite ! ". Tamén me fai graza o seu xeito de contar ata vinte: un, dous, tres, catro, cinco, seis, sete, oito, nove, dez ( agora vén o lío ) , catorce, cinque, desaséis, desasete, desaoito, desanove e desavinte.

Todas as etapas dun neno son boas pero creo que esta é das millores.