Primeira nevada do Leo

Onte, indo de camiño a Arbo, o ceo gris comezou a soltar farrapos de neve que se desfacían contra o coche. En Arbo xa caían folerpas con intensidade pero non callaban porque o chan estaba quente de máis. Quedamos coas ganas de xogar coa neve e tiramos para A Caniza despóis de xantar. Non demos chegado porque polo camiño topamos cun coche esnafrado fóra da estrada e collemos medo. Aparte o Leo quedara durmido. Tomamos camiño para Vilaguindastre pero xa albiscamos os altos da redonda brancos así que nos animamos a subir a Erville. A xente que vai ao mercadillo dos domingos estaba gozando da neve que cubría a zona. Así que espertamos ao Leo e saímos xogar coa neve dun camiño. Ao Leo gustoulle a cor e o ruido que fai cando a tripaba pero non chegou a collela que a notaba fría. Fixemos fotos e un moneco de neve algo abstracto para levar no coche e voltamos para o calor da casiña e un chocolate.
Hoxe Leo remataba as súas vacacións e quixo ver se aínda estaba o moneco de neve no coche. No seu sitio había un garabato de piñeiro que fixo de nariz e unhas pedriñas de xabre como mostra da marabilla case milagrosa da existencia de neve por estes lares. Quen sabe cando veremos neve outra vez por aquí !.