Non esquecín o mesario, non. O que pasa foi que o sábado estivemos de matanza todo o día e onte foi un día complicado cun cumpleanos de mañá e unha actuación frustrada de " mamá cabra " e tiña que escribir sobre a matanza antes que a esquecese.
O Leo segue adiante coa leitura e escritura e gústalle xogar coas letras e os números. Conta para atrás dende o dez coma se fose mesmo un traballador da NASA e para adiante conta en español e galego ata o dezaseis que a partir de aí ata o trinta só o sabe en galego. En inglés conta ata o dez e sabe cores e unhas cantas cousas. Empeza a distinguir días da semana e rotinas. Le cousas sinxelas e lembra cousas curiosas como o número de DVD da Pantera Rosa que mirou dous ou tres días atrás ou cando esperta que enlaza a última conversa da noite anterior. Come bastante ben e vai deixando atrás tanto chocolate. Bebe bastante anque non lle apetece muito a auga e nada o leite. É complicado sacalo da casa e cando sae e vai a outro sitio non quere moverse de alí. Segue xogando e falando só e faino en castelán. O amigo invisible Jónistan segue presente. No galego mete muito verbo composto que semella o galego do Val de Ellas en Estremadura. Na piscina pásao ben e ten que levar o gorro de peixiño coas orellas de fóra e as goggles postas no alto da cabeza. Segue simpático co seu falar e di " nesito " no canto de " necesito " , " traír " por " traer ", " roxo " por convinción propia, " júbol " por " fútbol ", etc. As formas irregulares dos verbos seguen en danza.
E que prosiga !.
felicitaciós.
ResponderEliminarbicos,
E que prosiga!!! :)
ResponderEliminarAsí cheiño de saude e ledicia. Xa fai un tempiño que sigo o teu blogue e vexo os progresos do pequeno Leo, e como vai crecendo...
Unha das cousas que mais me gusta son eses olliños de Leo que rezuman felicidade :)))
Biquiños para el :)
Felicitacións a Leo polos seus progresos. Algunhas veces póñome a pensar na sorte dos nenos de hoxe en día...Galego, inglés...Bueno, os nosos tempos eran outros
ResponderEliminarUn saúdo e grazas.
Qué apresa medran e evolucionan... tan juapismo!
ResponderEliminarBicos para os dous!
Alédame ver o crecimento do Leoziño, e o tempo que levo seguindolle.Esta feito todo un home!
ResponderEliminarBicos e outro para Leo
...que proseguirá, téñao por certo!
ResponderEliminarÁ señorita Kaplan non se lle esquecen os capítulos que vimos das series nin as cousas que un lle di nin as conversas que escoita: é coma unha gravadora vivente.
Bicos para todos, felicitacións para Leo.
ResponderEliminarAvoa Cris
Parece que da pena que crezan tan rápido, pero a verdade é que cada etapa ten o seu encanto. Non deixan de sorprender (a miña cumpríu hai pouco 58 meses).
ResponderEliminarDisfrútao moito e que siga crecendo con esa cara de felicidade
Bicos para os dous
Como siga medrando así, para a próxima xuntanza blogueira lévate él a ti (e a naideLeo) no cocheciño polo sobreiral arriba...
ResponderEliminarVíñache dicir non sei qué do leo, aparte de guapo e grande :D
ResponderEliminarcando quedei flasheada co sentido do humor negro do Chousa!!! jaja, pois ese camiño seguiremolo todos sobreiral arriba, ainda que non sexa o no sobreiralllllll do anergoooooooo