Achar de menos
Pasará o tempo e sei que acharei de menos estas mañás de domingo cos catro da familia na cama e máis tarde os nenos a xogaren mentres o sol recén nacido inunda o salón.
O tempo voa !.
Etiquetas: familia III
enviado por paideleo @ 10:53 p.m.
10 comentarios:
¡Inda non é tempo de nostálxia, amigo!
Sigo namorado de Xela.
Os momentos de felicidade sempre teñen un puntiño de malencolía, un é consciente de que é imposible retelos e que hab erá un tempo en que os añorará.
gustoume moito o cadro que enseñas, o que describes, e a emoción.
Seguro que o acharás de menos, o tempo non para e haberá outros bos momentos, pero eses non volverán.
Bicos
Não tenhas dúvida!
O tempo é impiedoso.
"Todo o que se ama ten vocación de lembranza" Roland Barthes
Saúdos.
Antón.
a mín tamén me gustan moito as mañás de domingo na casa, coa lentitude propia dos domingos, con pouco ruido no edificio e fora nas calles...
ben sei de que falas.
biquiños,
daquel, haberá outras cousas fermosas e intensas coma esta que, certamente, é marabillosa. Apertas sen sol hoxe, que vai chuvia en Bos Aires :-)
A ver, vai a modo. Xa chegará o tempo de botar en falta as cousas! Non te adiantes. Polo de agora, goza das mañás de domingo e de todos os días da semana.
Claro que, imaxes coma esta, non me estraña que as evoques antes de que sexan lembranza. Vaia par de xoias bonitas! Téñenme media engaiolada!
A modo, que aínda falta moito para que "aches en falta". Pero o certo é que eses momentos son o mellor da vida...
Apertas, señor barítono...
Si, botarás de menos eses momentos; pero...será pq os vivistes!!!
Apertas
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio