Undécimo mes

Aquí temos o fervellico da casa. Alá a vai ela a onde hai movemento. Se abrimos unha porta, ela vai atrás e dá o mesmo que sexa a neveira, un armario ou a porta da casa. Desprázase a toda velocidade agatañando, co correpasillos ou enganchada a unha man dun adulto e onte deu o seu primeiro pasiño sen decatarse. Calquera día destes sóltase.

No comer segue sen emocionarse demasiado pero parece que quere comer comida de maiores que bota para atrás cando mira unha papa ou un iogur. Ten seis dentiños e un sorriso fácil e meigo. Tamén ten muito carácter e chora se non consegue algo. Dorme bastante ben anque con horarios irregulares, tanto dorme sesta de mañá como de tarde, sen horario fixo. E segue sen gustarlle espirse ou vestirse ou mesmo cambiar o cueiro que chora que parece que a matan.

En fin, nada novo para quen tivo un neno, verdade ?.