Décimo cuarto mes

O tempo pasa lixeiro e xa van alá catorce meses dende o día que naceu a xoubiña da casa.

Ela segue avanzando en todo a unha velocidade que non estamos acostumados e así sobe ao sofá, ás camas, foza en todo canto hai e baila e ri todo o tempo. Bueno, cando non consegue algo funga e berra a toda voz. Sempre quere subir e baixar as escaleiras e explorar camiños novos. Ten bastantes dentes e moas ( creo que seis arriba e cinco abaixo ). O dente que lle falta penso eu que ten que ver co costume de zugar do polegar esquerdo para adormecer. Aparte de zugar do dedo tamén fai caracois coa outra man e riza aínda máis o seu cabelo.

Co Leo lévase ben e son cómplices en risos e algúns xogos anque hai veces que pelexan por algún xoguete.

E así vai, medrando e medrando a pesar de que come menos ca un paxariño.