Maghustos e fasco

O Leo celebrou o magosto o xoves e houbo xogos, castañas e emborrallado de cara e todo. A Xela tocoulle o venres e houbo que levar unha presada de castañas. Na porta topeime cunha nai e falamos un minuto de como desfrutan os nenos co estas argalladas. Eu dixen que nós xa tivemos a nosa oportunidade cando eramos coma eles e ela falou de que había que levar á escola carolos, piñas e candeas e, cando oín isto con palabras típicas de Vilaguindastre, matinei no que muda o idioma cuns quilómetros de distancia porque en Arbo os carolos son casulos ( a espiga de millo sen gran ) e as candeas son fasco ( a folla de piñeiro ). Mesmo en Arbo o magosto cambia de nome e chámase maghusto.
E falando de lingua aprendín un refrán no choio que anda ben acaído con estes tempos de crise nos que ata hai que disfrazar os espantallos de garda civil. O refrán é: - Cando a raposa anda ós ghrilos, mal por ela e pior polos fillos.
A pesar de todo, a desfrutar do san Martiño !.