leoeosseus

xoves, 1 de maio de 2014

Enmaiándose


Aproveitamos o bo día e fomos a unha vila portuguesa adornada de coroas de flores e pólas de xestas.



As obras de arte repártense por toda a localidade e buscamos entre as varias facianas a nosa.
Eu, definitivamente, son o elo perdido.


As vistas dende o alto son marabillosas.

 
Dá gusto pasear coa familia grande e coñecer novos lugares.

Etiquetas:

6 comentarios:

Ás 03/05/14, 14:29 , Anonymous Jorge Cimadevila dixo...

Polas fotos a visita semella que foi ben entretida :)Que é na raia?

Xa levaches aos pequechos á'cedre? :P

 
Ás 06/05/14, 01:37 , Blogger Alís dixo...

E cal é esa vila portuguesa? Porque polo que contas e polas fotos, vale a pena visitala.

Non sei cómo facedes, porque a min cóstame moitísimo facer plans coas nenas que parezan tan divertidos como os teus.

Unha aperta

 
Ás 07/05/14, 16:24 , Blogger paideleo dixo...

A vila, en honor ao cervo; chámase Vilanova de Cerveira e queda á beira do Miño.
As actividades xorden cando temos visita e temos que facer de ciceróns.

 
Ás 07/05/14, 21:32 , Blogger Voz en off dixo...

Lindo!

 
Ás 12/05/14, 18:29 , Blogger Paz Zeltia dixo...

Que ben soa iso da "familia grande". Por pouco está a perderse ese concepto.

 
Ás 14/05/14, 19:49 , Anonymous Jc dixo...

Huy cuántos recuerdos... Siempre me gustó Vilanova da Cerveira, incluso más que Valença. Además con la parienta cada dos semanas tocaba por decreto visita a la feria. :)

 

Publicar un comentario

És humano ti ?

Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]

<< Inicio