Nin tan malo para ser primeiro de abril

 

 

Dá medo o un de abril e eu non quería ir pero tiven que ir. Fun coller unhas chaves dunha  inquilina que se muda e parei a visitar a miña nai. Dende a beirarrúa, está claro, e cando estaba no medio da leria non sei como miro para un lado e miro tres militares. Eran noviños e ían sen armas coma paseando. Eu cortei a laretada e marchei para o Froiz mentres lle botaba un ollo aos militares que seguían o seu " paseo ".

Volvendo para Vilaguindastre tiven que ir detrás dun veículo militar un bo anaco que ían a quince por hora.

 

 

Fun á carnizaría e cando ía ao Eroski pararon os municipais a falar con Jorge, un toxicómano que está nas últimas e está sempre a pedir na porta do Eroski. Pedíronlle a documentación pero case se caía para poder tirala do peto do pantalón. A rapaza mirábase novata que arrrecuaba cando Jorge metía a man nos petos. Cando saín da tenda os municipais marcharan e Jorge estaba medio tirado nun portal dun edificio perto.



 

Despois fun polo pan. Seino; hoxe paseime un pouco e na porta da óptica había dispostos uns libros que supoño que son para levar a casa pero calquera se arrisca a coller algo de orixe descoñecida. A tentación era muita pero penseino millor e deixeinos.

Cando máis tarde paseei a cadela no parque había polo menos dous rapaces medios achantados escuitando música e fumando. Déronme ganas de chamar aos municipais. Eles de festa e meus fillos que non poden saír dar unha volta. Pero corteime.

E despois dos aplausos das oito un veciño puxo unha canción de aniversario que tiña a filla no seu sexto aniversario. A sorpresa foi despois cando apareceu un coche da policía local coa sirena posta e logo encenderon a megafonía para dicir:  " Feliz cumpleaños, Laura ".

E así foi este día tan " uniformado ".