leoeosseus

sábado, 28 de abril de 2012

Mans, nubes e libros



Volviamos de xantar na casa dos avós e o ceo estaba cheo de nubes fermosas. Quería fotografalas pero o Leo ía da miña man. Pensei no futuro cando Leo xa non queira ir da miña man e fun incapaz de soltar a súa cálida man para fotografar unhas nubes distantes, frías  e de breve duración.


Iso si, máis tarde tiven a sorte de atopar un libro de bookcrossing en Vilaguindastre ( Out de Natsuo Kirino e BCDI 842-10236530 )  e que lerei con calma.

Etiquetas: ,

enviado por paideleo @ 11:07 p.m.

7 comentarios:

Ás 29/04/12, 13:06 , Blogger Chousa da Alcandra dixo...

E fixeches ben non soltando a man. Nubes para fotografar ha de habelas sempre!

Apertas

 
Ás 29/04/12, 19:07 , Blogger mfc dixo...

Um céu com nuvens... pode ser uma pintura linda!

 
Ás 30/04/12, 13:06 , Blogger Peke dixo...

:) :) :)

 
Ás 30/04/12, 14:53 , Blogger Xabres da Teixeira dixo...

Néboas, brevidade, tempo, Leo crecendo e man cálida. Chacho, iso é poesia.

 
Ás 01/05/12, 11:43 , Blogger Paz Zeltia dixo...

emocioneime ao ler o da man, o das nubes...
inda onte recordaba eu, cun peuqeno nó na gorxa, algunha vez que teño corrido detrás de nubes efémeras, e a man do meu neno na da avoa. O que me conforta é saber canto gozaba a avoa esas poucas horas debruzando sobre del todo o seu amor. E como a avoa tamén foi o outro meu grande amor...

:-)

 
Ás 03/05/12, 13:57 , Blogger matrioska_verde dixo...

¡que sorte tiveches!

a mín gustaríame atopar un deses libros.

e das mans... nunca soltaras a man de Leo do todo... sempre haberá un fío invisibel que una a súa man coa túa.

biquiños,.

 
Ás 03/05/12, 22:02 , Blogger xenevra dixo...

Tras lerte eu tamén vou optar por non soltar a man. Iso é o que fai que o ceo e o día sexa o que é.

 

Publicar un comentario

És humano ti ?

Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]

<< Inicio