xoves, 7 de setembro de 2006
Acerca de min
- Nome: paideleo
- Localización: Galicia
O Leíño naceu o 27 de setembro de 2006 e Xela o 24 de xuño de 2011. Como ambos son tan pequechos seu pai Paideleo é o que escribe sobre o seu mundo do arredor.
O adro: información
- Sermos Galiza
- Praza pública
- Cronica3 A Mariña
- Diario Liberdade
- Galicia Suroeste
- O xornal Val Miñor
- Información da Costa da Morte
- Tempos Dixital
- Galicia Confidencial
- Cultura galega
- Sondolouro
- GCiencia
- Terra e Tempo
- A Voz de Galicia
- Faro de Vigo
- Novas do Eixo Atlántico
- *Vieiros
- Noticieiro
- Comarcas na rede
Subscribirse a
Publicacións [Atom]
9 comentarios:
tanto o anterior post como este traenme recordos imborrables…
Unha aperta
boas, benvido de novo por estes territorios, que aleghría!!! Unha apreta
anduriñas, curiosas aves... anque ningúnha coma os mouchos, :)
saúdos.
E cada vez queda menos pra poder cata-lo viño novo.
It`s the final countdown, tiroriroooo...
Nótoche un pouco amacelado ¿non?
Agora teño que recoñecer que sinto algo estraño ao pasar polo teu blog...
Súde e terra, paideleo.
As andoriñas levan toda a vida aniñando na casa de Silvaoscura, a pesar da ameaza incesante dos gatos. É fermosísimo velas xuntarse para marchar. Para min, sempre serán todo un símbolo do paso do tempo, do cambio, da permanencia, da vida. Un saúdo.
As anduriñas son unha imaxe representativa do verán e dos ciclos e gústanme.
Cando marchan as anduriñas remata o verán e comeza a vendima.
Graciñas polos comentarios e espero que vos fose bo este verán.
outro ano máis que non tocará ir a vendima... cambio de vida...
tampouco é me gustara moito iso de apañar cestos, pisar uvas e espantar avésporas, pero agora que non o teño sinto algo de morriña :D
unha aperta
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio