Secuestro
Esta fin de semana pasada por fin saiu o sol cun algo de forza e ledicia. Puidemos desfrutar de paseos e imaxes preciosas de outono coma a flor tollemerendas, pequena e tóxica; xurdindo entre os fentos e follas caídas. Ou unha bolboreta libre ( Vanessa Atalanta ) e disposta para voar na súa liberdade. Tamén puidemos desfrutar dos primeiros sorrisos vontarios de Leo e tempos cada vez máis prolongados sen choros e espreitando o seu mundo ó redor.
Todo ía ben ata hoxe no momento en que a vida reafirma que pode ser caprichosa e cruel. Nas novas da televisión falaron do secuestro dun familiar meu e quedei arrepiado, afundido e impotente ante semellante infortunio. Por iso hoxe quero adicar estas fotos ó meu curmán esperando que esta situación angustiosa que está a vivir remate con ben e que os días sen liberdade sexan poucos. O primeiro sorriso que me fixo o Leo quero adicarllo tamén para Roberto agardando que sexan poucos os días que faltan para que se coñezan.E creo que hoxe non podo escribir máis.
enviado por paideleo @ 5:47 p.m.
16 comentarios:
Ánimo. Oxalá todo saia ben.
Moitos ánimos da miña parte tamén e un saúdo para todos os seus.
Ola meu!!!!!!!!!!!!!!! Como verás teño o blogg algo paralizao por diversos motivos. Pero alégrome moito saber de ti e ver que todo vai ben con esa preciosidá!
Moitos bicos e quilos de saúde!!!!!
que podo dicer... agardo que todo saia ben, e aonfío en que así será...
Eiiiii!,Paideleo brindemos xa por un Roberto liberado!
O meu máis fondo pesar por este secuestro, se ningún se pode xustificar, o dun cooperante e exclusivamente por temas económicos parece dobremente aberrante.
Esperemos que a diplomacia e a sensatez conxuguen unha saída en breve.
Unha aperta
Coido que xa oin algo acerca de que liberaran o teu parente. Oxalá sexa así, e rematedes pronto con ese mal trago.
Sorte que hai xente traballando por facer de este un mundo mellor.
Non tiña ni idea!! Sí que estabamos ó tanto da noticia pero nontiñamos idea de que estaba ligada a vos dalgunha maneira. ESpero q todo vaia ben. Un abrazo ós tres.
Entereime tarde da túa relación con Roberto, e por sorte só teño que te felicitar por que o ceibaran.
Unha aperta para os tres da casa.
É boa verdade o que din que se non hai novas, son boas novas. Alédome que todo rematase ben :)
apertas Acedre para ti e os teus. Coido que o mal momento rematou, pero as apertas siguen aí.
Alédome de que todo saira ben ;)
Pasou o susto. Alégrome da liberación do teu curmán, dos primeiros sorrisos Leo e da beleza do outono. Apertas.
Alégrame moito que todo teña saído ben. Saúdos.
Acabo de ler o último que escribiches. Só podo unirme a todos aqueles que se aledan de que todo saíra ben. Tivo que ser unha espera horrible.
Apertas!
fun ó enlace que deixaches, pero non souben interpretar quen era o teu primo.
en calquera caso, supoño que ese asunto xa estará zanxado... (espero)
esa floriña que pos, andiven eu a procurar o seu nome, porque me trai recordos da miña nenez, alá na aldea, despois na coruña non nacen no asfalto.
e deben durar pouco, porque ainda que vou ó campo moitas veces por o placer de estar na naturaleza,
poucas veces me tropecei con elas.
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio