Liberación
Coa liberación de Roberto estou ledo coma o adorno do canastro da foto.
Quero agradecer a todos os que comentaron dando ánimos e apoios na espera do fin do secuestro. Tamén quero agradecer as mostras de ledicia recibidas pola liberación do meu curmán.
E a vida segue. Que a noite dos calacús e o día dos Mortos vos fosen bos.
Etiquetas: familia
enviado por paideleo @ 12:08 p.m.
8 comentarios:
pois aproveito para saudar aquí tamén a liberación do teu curman e para mandarte un saúdo con esas boas vibracións, :D
¡Hostiandios!, eu non me entero de nada. Nunca é tarde se a dicha e boa. Moitos bicos pra teu curman, pra ti e `pro povo Palestino. Caghonatos, eu son parvo. Un par de evos si que os ten Roberto.
Aledeime moito cando o souben, e aínda me aledo máis ao saber que sodes da familia.
Certo, a vida segue e que os meniños sigan a medrar sans e fortes...
unha aperta
Unha ledicia que todo rematara ben.
E coa volta á normalidade... ¿ti non serás de terra de canteiros, verdade? Porque está ben juapo o canastro:) Sorprendente que puxeras "canastro", tomareino como unha reivindicación de ese localismo do sur de Pontevedra.
Nunca é tarde cando a dita é boa. Xa pasou, agora esperemos que todo siga ben. O xesto do Roberto é para quitarse o sobreiro, ten un par de güevos...
Alégrome de que esteas ledo. Por certo, en Silvaoscura tamén dicimos canastro. Boa fin de semana.
Graciñas a todos outra vez.
Recórdome algo da noticia do teu curmán, supoño que agora estará perfectamente e non tería máis problemas de este tipo.
E vaia co canastro de Arnoso, mira que vivo cerquiña del e non me dou conta, pasarei despacio por alí a ver se o vexo.
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio