Descrición da parroquia de Pombistán

A parroquia onde traballo é típica, rural e común. Está formada por casas unifamiliares ciscadas aquí e acolá e cada unha coa súa finca e o seu peche distinto das outras. Entre esas casas hai almacéns, fábricas, bares, un taller, unha carnicería, un almacén de pensos, unha ferretería e un puticlub de mala morte. Nun altorelo está a asociación de veciños adornada con árbores de folla caduca.

Etiquetas: etnografia, traballo
7 comentarios:
Poderíase dicir que é unha parroquia coma tantas outras (sobre todo polo do puticlú) se non fose por esa especie de paixón polas pombas.
E seguro que no puticlú que di Rivas está unha parelliña da garda civil, jaja.
Olla, o lugar ten o seu encanto.
Eu anímote a investigar ese "deporte parroquial" seguro que ten unha interesante historia...
Pois iso dos pombais lembroume que o meu avó Pepe tiña verdadeira paixón polas aves... Saudiños a Leo e ao seu pai!
Caramba que curioso Pombistán, nunca tal vira . Por certo como vai no traballo?.
Beijos.
;)
Cada lugar ten o seu encanto non? Será de aí de onde sairá a pombiña da paz?
Bicos
Eu, que entrei hoje por primeira vez nesta casa, e vim lendo cara atrás, posso asegurar que Pombistán é a muitíssimo mais ca um puticlú.. O melhos de Pombistán não tava à vista ainda.
O melhor veu depois.
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio