O conto de Benigno Dos Anjos

Preguntei por aí e xa sei por que hai tantos pombais en Pombistán. Resulta que hai máis de cen anos apareceu un circo por Pombistán e nel actuaba un acróbata portugués mui bo que tiña unhas dedas coas que se enganchaban en calquera sitio que quixese. Bueno, o tal acróbata tamén sabía facerlle as beiras ás mozas e encaprichouse coa mestra de Pombistán. Ela non puido evitar namorarse del e tras uns meses casaron na parroquia. Co tempo naceu un fillo que herdou as cualidades acróbatas do pai e a intelixencia e bondade da nai. O neno foi bautizado como Benigno Dos Anjos. Pasou o tempo e o neno agabeaba e rubía a todo o que lle puxeran por diante: maceiras, carballos, piñeiros e ata eucaliptos. Un día, sendo xa un mozote, quixo escalar o campanario e o cura enfadouse. Díxolle que se lle gustaba agabear que se enrolase como mariñeiro para subir polos mastros dos veleiros. A Benigno chistoulle a idea e alá embarcou en Vigo nun veleiro. Pasaron uns poucos anos e percorreu mares distintos en barcos diferentes e de cada vez co mastro máis alto. Nunha viaxe pasou perto da illa escocesa de Santa Kilda e tivo ocasión de ver os illáns escalando cos pés descalzos os cons case imposibles da illa para recoller ovos dos paxaros que aniñaban entre as rochas. O Benigno decatouse de que a súa pelegrinaxe tiña remate por fin e quedou na illa onde chegou a ser dos millores escaladores. Pasou o tempo e a nobreza inglesa deixou de mercar eses ovos que apañaban con tanto risco e xa non había razón para subir a recolectalos. O Benigno matinou un pouco que facer co seu futuro e decidiu volver á súa parroquia que os fríos escoceses acababan co el. Chegou por fin e estableceuse para sempre. Como tiña saudades daquelas agabeadas na busca de ovos empezou a montar caixóns nos altos da súa propiedade: no tellado da casa, no alto do canastro, no curuto da meda, no pinche do alpendre e así practicaba e era feliz. Os veciños copiaron a súa idea e así hoxe case todos teñen pombais nas partes máis insólitas das súas propiedades.

Ben, todo isto é mentira pero ben podería ser verdade. Tiña esta foto de recolectores de St. Kilda que me gustaba e quixen poñela e facer un exercicio literario coa foto e de paso inventar un conto para Leo. E aquí está.