Once meses

O tempo pasa e o Leo chegou ós seus primeiros once meses de vida. Está grande e longo e ten bastante forza que se amarra coma unha lapa ó que lle gusta. É dono de sete dentes e un sorriso especial con ollos chispeantes para Ana e para outros nenos. Segue sendo un naipelo e dá malas noites pero no día faise querer. Ten o seu falar estranxeiro e o seu gatañar lixeiro polo chan ou ó longo do sofá; pero tamén bota tempo de pé e dando pasiños agarrado a unha silla ou á cancela da sala. Gústalle xogar a pillar, explorar e tirar con todo e pasa muito do día xogando e lareando el só. Pola rúa xa non fala e adica o seu tempo a mirar e remirar. É a admiración das caixeiras do Froiz, das veciñas e dunha xitana vella que lle deu a súa benzón e que se admira dos seus pés espidos como " perro de cura " ( segundo di ela )... E xa sabemos que as maldicións e benzóns das xitanas son poderosas; polo que o Leíño seguirá progresando.