Zurba

O outro día pensei nel e hoxe cruzouse por nós por Vilaguindastre adiante. É pouco maior ca min pero mantense mui xuvenil. Ata hai pouco sempre ía sorrindo e fumando e cun pantalón de peto. No instituto chamábanlle Zurba e era calado e debuxaba ben, creo lembrar. Non sei que lle pasou pero non se integrou no mundo real adulto e de proveito. Nunha ocasión salvou a dous nenos nun incendio dunha casa en Vigo. Pasaba por alí e non dubidou en entrar a salvar dous descoñecidos mentres a xente estaba amontonada fóra pensando: Onde vai ese tolo ?. A nova saiu no periódico e na entrevista di que non o pensou. Os do periódico tratárono coma un héroe e quería que a sociedade lle dese unha oportunidade a este parado. Ese non foi o caso e Zurba seguiu paseando sorrinte e co cigarro abstraído no seu mundo fechado.
Na zona onde vive está este mural das gándaras de Budiño que seguro que Zurba non pintou pero que eu fago da súa autoría baseándome no que dicía Amos Oz: " Máis da metade do que sabemos dos outros é imaxinación. "