As gafas máxicas
Con motivo do día das letras galegas pediron na gardería de Leo que levasemos unha camisola branca para pintar e un conto así que o Leo vai levar o conto das gafas máxicas.
" Cando entro no garaxe pídolle as gafas á miña nai porque son máxicas. Poño as gafas e o garaxe cos coches queda transformado na cova de Aladino cos tesouros. Se vexo un gato pola rúa convértese nun tigre. As farolas semellan palmeiras e así pasa con todo.
Logo miro para miña nai e é unha princesa guapa pero quito as gafas e segue sendo esa princesa guapa de antes.
Eu penso que a maxia téñoa eu nos ollos ".
Etiquetas: contos
enviado por paideleo @ 11:49 p.m.
16 comentarios:
Como é o conto? A princesa guapa de "antes"? E que pasa, que a de agora, sen ver polas gafas, non é guapa?
Bromas aparte, bo conto. Pero non todo é como se pode, ou se quere mirar.
Apertas
Jo que fermosura de conto.....Eu quero unhas gafas así, dillo a Leo da miña parte.
Bicossss
Un fermoso conto ¡felicidades! É moi difícil escribir un conto curto, dicir e expresar tanto agarimo con tan poucas palabras
Eu apúntome tamén a unhas gafas así.
A maxia non está nos ollos. Está na cabeza. E canta mais maxia teñamos mellor.
Saudos.
Quen nos dera a máis de un ter unhas gafas máxicas e uns auriculares máxicos tamén.
Unha aperta.
Máis que maxia, o que ten nos ollos son poderes. Como me gustaría ter unhas gafas así... igual un día mas pode prestar (con volta, claro)
Esas gafas non hai diñeiro no mundo que as pague.
Moitos bicos e que a primavera lle gane ao inverno. Sempre.
Teño que aprender a esscribir dese xeito, fermoso conto. Saúdos amigo, e apertas
:D
Teñen unha cor especial por iso vedes o mundo dunha maneira especial. Refírome aos sentimentos de quen mira.
Que sorte ten Leo de que lle descubrades tanta fantasía a través dunhas gafas.
Apertas.
Ben seguro que tes máxia nos ollos e na vida, con ese meniño non has de ter?
Pois que siga a maxia na túa vida sempre.
Bicos.
Gostei dessa "a magia tenho-a eu nos olhos" Muito bonito.
Um abraço e bom Domingo
Entón esas lentes quéroas eu. Jeje. Gustoume moito o conto. Saúdos.
Un conto precioso; quizas nos tamén deberiamos por algunha vez esas gafas
Qué bonito o conto. O Leo vai ter que deixarme esas gafas algunha vez.
Bicos
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio