Vincas
Onte o Leo seica levaba uns calcetíns que lle apretaban un pouco e lle facían unha marca. O Leo dixo: " Os calcetíns fan dano. Fan raias. " E nós rimos, é claro; pero eu sabía como lle chama a bisavoa Celia ás marcas que fai a roupa cando apreta e non o lembraba eu nese momento. Ao final lembrei a palabra que é " vinca " ( poño con v non sei polo que ). E aquí a deixo como parte da memoria dos ancestros para que non se perda e, sobre todo, para que non volva esquecela eu !.
Etiquetas: lingua IV
6 comentarios:
eu tamén apunto as palabras esquecidas que rexurden do fondo da memoria!
e ademáis compartelas!
pois grazas!
a foto encántame, a velliña coa bolsa do super, apañando
Apaña casulas?.
Eu o da "vinca" non cho sabía; coñezo o vinco, que un aro que se lle pon aos porcos para que non focen. O que son os tempos, agora algúns "punkis" e outras tribus urbanas levan tamén "vincos" no nariz ou na boca... Ao final parecémonos máis aos porcos do que pensamos.
No dicionario tamén aparece vinco coa acepción da avoa Celia.
Zeltia: non é para agradecer, é case un deber que temos todos. A velliña é a bisavoa Celia.
Chousa da Alcandra: casulas chamadas en Antas, xudías ou feixóns en Arbo. Alá polo mes de outubro.
Eva G.Rei: Non busquei vinco pero xa comprobei o que dicías.
Boa foto da avoa celia.
Boa homenaxe á Celia, necesaria homenaxe á lingua.
Foi un pracer chegarme ata aquí para recoller esta palabra que non tiña aínda. Empezarei o ano máis rica grazas a ti... e a avoa Celia ;)
Que o 2010 siga a traernos palabras
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio