Corenta e seis meses ( e un día )

Aí o está, cando desfrutaba da acampada. Agora está nunha etapa de indecisión para pedir as súas necesidades e tamén hai que darlle de comer muitas veces. Iso si, os xeados éntranlle sen problemas.

Parece que recuperou o seu galego anque con muita xente fala o seu castelán.

Ten un amigo invisible que se chama Jónistan e méteo en muitas conversas; o mesmo que mete outras palabras inventadas coma poti e poloto.

Empeza a ter criterio musical e descubriu que eu non sei cantar e a nai si ( verdades máis que evidentes para quen nos coñeza un chisco ). Só espero que el teña o oído musical da nai e non o do pai.

E vai indo cos seus momentos negativos e os seus momentos divertidos que,por fortuna, son máis.