Cincuenta e cinco meses ( e un día )

Aí o está cunha das súas rotinas adquiridas. Cando imos de paseo polo río ten que levar unha viseira ( sempre temos que pedirlle unha ao tío Nan ), un pau para defender as ovellas do lobo e os petos cheos pero ben cheos de pedriñas da vía do tren. Logo clasifica a todo o grupo que o acompaña en rei, raíña, príncipe, guía, etc. ou ponnos nomes dos pingüíns de Madagascar.

Agora xa non ten un amigo imaxinario; ten tres !. Son o imperecedeiro Jónistan e máis os novos Finogordo e Llaques.

No cole segue ben e cos mesmos amigos e un día estaba desgustado porque Noé nin Álex quixeron o conto que lles ofrecía e o Leo non quería ir á biblioteca municipal porque ningún dos seus amigos vai.

Anque cada vez está máis activo e rebelde aínda se entretén ben só e coas súas historias inventadas e así o outro día pasou esta anécdota. Iamos ir a Portugal un par de horas e preguntámoslle se quería vir conosco ou quedar cos avós. El dixo: - Non vou. Cando veñas cóntasme que tal o pasache.

E que siga a conta !.