Cincuenta e seis meses ( e dous días )
Aquí está o Leo comendo pizza e mirando os pingüíns de Madagascar, dúas das actividades que máis lle gustan. Outras son recortar números e letras escritos en papel e montar historias. Non para de falar ou cantar cancións inventadas. Ten defectos, está claro, como que é difícil de movelo dun sitio ou que hai veces que muda a súa voz para unha parva que nos desespera ou como o de hai dúas semanas que empezou a dicir unha cousa perigosa; que se aburría.
Tirando estes tres defectos estamos contentos co el como cando inventa palabras e o seu significado como " remanar : tirar con sorte ".
A ver o seguinte mesario como está coa irmanciña recén nacida !.
Etiquetas: leo VII
enviado por paideleo @ 1:06 a.m.
13 comentarios:
EStá feito un mozo de "ferro".Haberá que irle buscando moza.
Cando veña a irmá, coido que xa non se aburrirá, sobretodo se o facedes responsable dela ós pouquiños.
Ben, a chegada da irmá seguro que o saca do aburrimento...
Pero está feito un home creativo. Ogallá siga así sempre.
Xa queda tan pouco?!!! Espero que nos poñas unha foto da acabada de nacer e nos digas o nome!!
Pois seguro que cando veña a irmaciña tamén andará algo perdido e tentará chamar a vosa atención; pero seguriño que disfrutará dela. E moito máis ela del.
Apertas
seguro que todo ha ir ben, e seguirá a comer pizza tan contento.
biquiños,
O da voz tamén o fai a miña, que me pon a voz da nena do exorcista cando me fala por teléfono; algunha vez até a ameacei con colgarlle se non falaba como a xente.
E o de aburrirse é que seguramente agora aprendeu a palabra, non teña medo
Olvideime da meniña: que todo vaia ben, que ao mellor no próximo post xa nos vén a noticia.
Tás um papá babadinho... e tens razão!"
xa vén a nena?
que prontiño pasan os embarazos alleos!
e hai nervos???
:-)
Esperemos que o príncipe destronado non se sinta moi destronado...
Como fago como fixo DAvid, co seu irmao,....o levades claro.
Dende o primeiro dia ..dixo .-Le voy a pegar....¡¡¡¡ e dende enton, o ignora olimpicamente...Cousas xa se sabe...
Estamos pendentes do acontecemento, un bico moi forte para todos e en especial para Ana.
Leo, total, como xa nos ten afeitos: bo mozo e ocorrente. A chegada da irmá: unha esperanza, unha promesa, unha ilusión, o mellor xoguete para Leo e tamén un chisquiño de celos.
Moita sorte e felicidade nesa vosa nova andaina.
Que bonito e crescido está. A irmãzinha logo lhe vai fazer passar o aborrecimento.
Um abraço
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio