Lendo no insomnio
Ultimamente ando co sono trastocado: quedo durmido cedo con Leo léndolle os contos e logo a media noite non teño sono. Dou voltas e voltas na cama e remato erguéndome para ler ou fedellar na interrede. O último libro que lin é o da foto que foi toda unha sorpresa porque xuro que eu non tiña nin a mínima idea sobre el e o autor. Podo dicir que o lin rapidamente e que é para reler con máis vagar. Ten unha estructura orixinal, inusual e atractiva para min e conta algo novo. Tamén está salpicado de frases e párrafos para suliñar e incluir na memoria e, o millor de todo; alivioume o insomnio de dúas noites.
Eu non son de recomendar libros pero este estou animado a recomendalo.
Etiquetas: lecturas I
enviado por paideleo @ 4:41 a.m.
12 comentarios:
Resulta curioso. Onte chamoume a atención este título e tiven o libro na man. Non o merquei debido a que teño na parrilla de saida pendente de lectura dous libros e medio...(estou feito un lacazán).
Ollo co insomnio. Seica quita o sono.
Apertas dende Antas
Não fiques na cama às voltas.
Levanta-te e vai ler até à sala... olha que resulta!
No o coñezo, pero tereino en conta cando merque o seguinte libro.
Hai que vixiar ese insomnio pode converterse nun costume e despois é moi difícil saír.
Outro para a lista do verán. Vaime medrando de máis e non sei se darei feito! Pero tentareino.
Tomo nota!
Grazas por traelo aquí.
Eu tamén tomo nota. Grazas!
Con un título tan suxerente, calquera se atreve a dicir que non vai que anda enguedellado noutras lerias.
Escoitei hai un pouco unha entrevista del na radio e espertoume curiosidade a súa traxectoria vital, a súa enerxía e desexos de vivir unha vida que mereza a pena.
Contou unha anécdota que me fixo rir e pensar á vez: (que non é incompatible)
Resulta que el ten unha amiga francesa que non fala moi ben o español.
Foi á carnicería mercar tenreira e dixo:
- Me pone cien gramos de ternura?
E o carniceiro, ben riquiño el, díxolle:
- Si tuviera de eso te regalaría kilo y medio!
Si, eu tamén escoitei unha entrevista del en Radio3, gustoume, aínda que tamén teño libros atrasados.
Ese título é unha boa declaración. Haberá que mergullarse nel, non vaia ser que veña o insomnio ese e me pille sen recursos. Ademais, a anécdota que conta Zeltia é deliciosa.
Apertas entre letras
Leo está moi bonitiño e polo que percibo é un aventureiro. O título é perfecto para estes momentos que conciliar o sono é difícil. Tomo nota. Un besiño
Pois vou ter que lelo porque xa o vín recomendado en varios blogs. E xa se sabe, cando o río zona… Biquiños,
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio