Culpabilidade
Levan máis dun mes coa mesma rotina anque cada día son menos xente. Chegan ás seis da mañá dos días laborables e extenden un cartaz diante da fábrica que di " Xefes Islas especuladores ". A esa hora son catro ou cinco persoas e despóis das nove da mañá cando recollen serán unhas quince. Non cortan o tráfico nin berran nin molestan. Están aí para facérense ver e máis nada.
O outro día pasei por eles co bocadillo cara o meu coche para ir ao traballo e mirei para eles. Normalmente están de leria entre eles e nin se decatan da miña presenza pero ese día un quedou ollando para min e o meu bocadillo. Eu non puiden aguantar a súa ollada e mirei para o chan. Entroume como unha mistura de vergonza e culpabilidade por ter eu un posto de traballo e eles non que me bateu no corazón.
Etiquetas: traballo III
7 comentarios:
Non me estraña é para sentirse culpable, aínda que ti non teñas culpa da súa situación.
Bicos
Oxalá sentiran tamén esa culpabilidade os que teñen poder para cambiar as cousas e non o fan. A nós só nos queda solidarizarnos e axudar no que poidamos.
Bonito post.
Ti non podes sentir culpabilidade por iso!
non, non, non, parruliño!
se tí te estiveras lucrando á conta deles,
se ti estiveses vivindo das rendas que outros che deixaron despois de amasar as fortunas á conta deles, dos seus pais e avós... normal que sentises remorsos,
pero non é o caso, verdade?
[en todo caso o que tí quererás e que eles tamén poidan saír da súa casa co bocadillo cara o choio]
Compreendo-te...
E cada vez vamos ver mais situações destas!
Que mundo este?!
Que governantes temos?!
Quem andamos a eleger?!
Infelizmente são cada dia mais os que perderam o seu ganha pão.
Um abraço e bom fim de semana
Pois non te sintas culpable, que os culpables non se sinten mal, non imos deixar que aínda por riba nos fagan ter remordimentos ás víctimas.
¿ Cómo te sentirías si estiveses no paro e non tiveses para darlle nin sopa aos teus fillos? Hoxe en día temos que aprender a loitar por sobrevivir co que nos deixan. Sen culpabilidades e sen temores, miremos para adiante e apoiemos aos demais no que podamos, pero sen quedar nós atrás.
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio