Lola do Mehari
Lola do Mehari tiña unha tenda de bairro e un Mehari como o da foto. Era unha muller que se movía para traballar e era mui faladeira. Pero, aparte, tiña un poder máxico que che vou contar.
Cando eu ía de rapaz co meu irmán tíoNesi facer unha encarga á tenda, a Lola atendíanos lixeira. Logo facía a conta nun papel cun boli e, nese momento, facía uso do seu poder máxico. Ela ficaba toda queda, aguantando o boli e miraba para nós a través das gafas, facía un segundo de silencio e soltaba no seu español para falar con rapaces as súas palabras máxicas que eran: " - ¿ Más nada ? ". E durante uns segundos ela era unha estatua, nós tamén, o mundo freaba e detíñase o tempo. Tal como che digo. Todo volvía andar cando rompiamos o feitizo e nós respondiamos no noso español.: " - Nada más ".
Verídico. Se non o cres, pregúntallo ao tíoNesi.
Etiquetas: personaxes II
9 comentarios:
Só hai que cambiar o adverbio de cantidade de lugar para que vos entendades, cousas da tradución simultánea.
Bicos
Foi ler o teu post e vírseme a mente a Sra. Lilá, aquela tenda de ultramarinos (non había supermercados) e a Sra. Lilá iba apuntando nun papel enriba do mostrador e che facía a conta case tan rápido como a caixeira do Gadis, ai, que tempos!
Ao tempopo que não via um Mehari...
Pois, essas recordações fazem-nos sempore sorrir!
Créote, créote!!
Fixécheme lembrar a alguén moi especial para a familia Chousa, que tamén facía as contas "de cabeza".
Apertas de Antas
Isto lembroume ao meu avó Antonio quen, cada domingo, sentaba diante dun enorme libro de contas no que ía anotando o pan que cada familia mercaba ao longo da semana. Colocaba o lapis no primeiro número daquela enorme suma e, cun rápido movemento descendente, anotaba ao final da ringleira o total... Iso si que era sumar de cabeza!
A intención é o que conta, que ben o sabía vde.!
gústame tanto o conto que merecería ser certo.
eu tamén recordo as contas no papel de envolver da tenda.
é tamén recordo eses coches, un amigo de aqueles tempos tiña un como o da foto... eran moi bonitos, parecían de plástico do lixeiros que semellaban.
biquiños,
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio