Nestes pasados días
O venres fomos xantar ao fin do Morrazo, alá en Donón e a comida estivo mui ben e houbo agasallos do Papa Noel que deixou en Marín e Madrid. Entrounos polo ollo probar unha empanada de navallas pero levamos a desilusión de que levaba tamén chourizo.
Despóis eu e máis Leo desfrutamos do concerto de Mamacabra.
O primeiro día do ano foi triste porque atropellaron a Colín e alá foi na súa derradeira viaxe este canciño que nos deu tan bos momentos.
Gozaba xogando coa neve ou coa area.
Etiquetas: colin, curiosidades VIII
12 comentarios:
Síntoo moito.
Bicos
Unha mágoa...
Aínda me lembro da primeira vez que o vin con Ma-To, do cambio de donos, e de como se "aliviaba" cos coxíns...
Apertas.
Mamacabra, un acertazo!!! O das navallas con chourizo... como experimento, non sei; pero...
Colín deixou moitas alegrías que axudarán agora a levar mellor o momento da tristeza.
unha aperta
Lamento o de Colin. Os cans chégasele a coller un verdadeiro afecto. Nuca esixen nada e dan-no todo. A miña Canaria está apiques de morrer, claro que é por vella e a causa de un infarto.
Apertas.
Era bonito, Colín. Canta compaña fan! Mais, a pesar da ausencia, quedan os recordos.
Algúns cambiamos o Morrazo polo interior para as vacacións, mais Donón ben merece unhas vacacións, un acerto.
Síntocho ben. Pobriño Colin.
Qué mágoa.
Bicos e unha aperta de ánimo
Oh, vaia, que triste a morte dun canciño da familia. que é da familia, xa o di a frase. é un da familia que se vai.
eses seres tan marabillosos que sempre se alegran con nós.
tes un bo enfoque: lembralo nos tempos en que foi feliz e bos fixo felices.
seguroq ue haberá outro que veña ocupar un sitio parecido, nunca o del, pero sí para darlle aos nenos as mesmas alegrías.
Acompanho-te nessa tristeza enorme!
A micas morreu-me a 19 de Julho depois de quase 17 anos de cumplicidade!
Um grande abraço.
Ao ver a foto da caixa lembrei que era o cadeliño que tiñan nos USA. Síntollo moito.
Canto o sinto, de verdade, triste perda da que tardaredes un pouquiño en recuperarvos.
Pero seguro que alomenos, Colín foi feliz coa vida que lle déchedes.
Non podo creer (ben, o creo porque me pareces un home de palabra) que alguén fixera unha empanada de navallas e chourizo... ¡non pode ser!, eu tamén levaría unha desilusión.
esta semana escoitei unha entrevista na radio a Mamacabra que actuaban o outro día na Coruña e acordeime de ti, porque foi no teu blog, donde lín sobre o grupo, por primeira vez... alégrome que o pasarades ben.
biquiños,
A morte de um companheiro de tantos anos sempre nos deixa muito tristes.
Deixo um abraço.
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio