De entruido
Como a vida tamén ten momentos de lecer aquí estamos preparados para o entruido. O Leo de Pinocho, Xela de bailarina e o menda de viquingo cos cornos plásticos máis grandes de Vilaguindastre. A fotógrafa ía de pallaza.
Este ano non me metín con ninguén anque uns nenos piratas, mosqueteiros e cabaleiros medievais querían luitar contra min.
Etiquetas: etnografia V, familia III
8 comentarios:
Co movemento das pernas da bailarina case non nos deixa verlle a cara ao pinocho. O raro foi que non se asustaran ao ver o que tiña o pai na cabeza jajaja...
Bicos
que gracioso el Leo con ese gesto.
bqñs,
pois das algo de respecto eh!
xa son valientes os cativos que quixeron loitar contigo...
á nena o traxe de bailarina? igual é algo cedo pero premonitorio!
:-)
do leo non digho naaaaaada.
Isto é uma família divertida e feliz!
Gosto de ver fotos assim...!
Um abraço
Ante todo sentido do humor, e que non falte! Facedes ben! Son os mellores recordos da infancia.
E estão os três muito bem. Parabéns. É uma família linda.
Um abraço e bom fim de semana
Mi madriña! Imponentes! E esa bailarina que quere escapar e dar chimpos por todas partes! Agardo que a Leo non lle medre moito o nariz, coma a Pinocho... JEJEJE!
Bicos.
Quizais os piratas non sabían que ante un viquingo afoutado, pouco hai que facer. :P:P
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio