Revoltallo de tempos
Hoxe acerqueime a Vigo e as imaxes na zona do porto asaltáronme coma un revoltallo dos tempos.
Mentres paseaban os cruceiristas ingleses había unha protesta dos afectados polas preferentes de NovaGaliciabanco ou como se chame agora. Esta era a imaxe de rabiosa actualidade ( como se diría por aí ).
Eu ollaba a protesta dende a terraza do centro comercial que fixeron onde me vacinaron a min sendo un neno e a un paso de onde despedín ao meu avó que marchaba a Venezuela no trasatlántico " Begoña ". Esta sería a imaxe dos tempos pasados.
De muda testemuña estaría a figura do escritor Jules Verne que salvou por un peleiro a súa cabeza de ser arrincada por un tubo que están montando no fondo da zona de atraque.
Etiquetas: curiosidades IX
enviado por paideleo @ 11:27 p.m.
9 comentarios:
pois oiches, iso pásacheme a min unha chea de veces...
que ben describiches esa amalgama que se produce no cerebro, que pode con todo, viaxar a velocidade de vertixe polas neuronas que levan ó fondo da memoria mentres se analiza o que ocorre no presente...
Fermoso post.
Bicos
Despous de tres meses, nos que estiven na Xeabra, é unha ledicia atoparme con Leo,Xela, e pra non facelos de menos os seus pais.
¡Carafio, creceron os dous!
Paideleo:As reflexions, coida delas, son cousa que os anos nos traen. Sonche boas as lembranzas.
Unha aperta.
Sóame, pero non estou nada segura de que fai aí esa escultura de Jules Vernes. De cando é?
No Begoña, precisamente, navegaron meus pais tamén cara Venezuela a finais dos cincuenta. Canta xentiña nósa viaxaría nese buque?; e cantas bágoas viu caer a nao?
Cando vou a Vigo e paseo polo porto, ou viaxo cara as Cíes, sempre penso no que debía sentir a xentiña que marchaba a América, se cadra sen ter saído nunca da súa casa e sen saber se volvería a ver esa terra que deixaba atrás.
A de xente que vin marchar cara o solpor embarcados no Begoña; outra tanta vin chegar e dos nosos tamen. Iba cos meus pais O Berbés, e logo a aduana onde tíñamos pase ceibe pra saludar os tíos que volvían.
Xian Verne nunha das suas obras pasa por Rande, no estreito, e alí fala un pouco do asunto dos tesouros e da ría.
Na pilícula de "El Submarino" tamén falan do sito de Rande, e de mais cousa dela...
Dicin as linguas saibas que o Verne xa coñecía a boca de Bouzas, e tamén a illa de San Simón.
Sonche cousas da literatura, cousas certas...
Cantos amicus ficaron as augas na concatedral, e outros tantos ficaron o sacerdocio; sonche cousas pasadas, cousas certas...
Saude e Ceibedade
d:D´
SUPOÑO que esta estatua é recente porque eu non a recordo da última vez que estiven en Vigo.
biquiños,
A min non me vacinaron aí, pero as millas fillas si.
Saúdos
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio