Verano azul

Chove miudiño pero chove e isto non semella agosto para nada e case me fai esquecer a semana pasada cos seus días de bo tempo e viaxes.
Empezamos topando sitio nun camping de Portonovo que tiña solpores así.

Tamén tiña a praia co seu chiringuito que resultou un desastre cos seus prezos, esa pizza de conxelador e esa tapa de polbo salgado sen palillos nin garfos. Tamén tiña unhas tumbonas e unhas pedaletas de alugueiro de prezo acordo co chiringuito e un mal momento que nos fixo pasar a pedaleta que non andaba nin para atrás e que o mar un pouco picado impedía controlala.

 

Boa foi a viaxe que fixemos a Sálvora. Fomos ao faro, miramos penedos de formas curiosas como este que semella o Xabarín e soubemos da historia das heroínas de Sálvora que rescataron un feixe de persoas na maior traxedia marítima de España.

 

No camiño á aldea topamos a fonte de Santa Catarina que apareceu na illa cruzando o mar por un túnel dende Ribeira.
Na aldea abandonada fotografei o tractor de ollos tristes que xa non ten ollos e detalles que nos fan imaxinar como era a vida na illa hai máis de corenta anos.

 

Logo despedímonos desa illa case paradisiaca e da serea que vixía o mar.

 

 

No Grove demos un paseo para admirar o feixe de estatuas que xorden aquí e alá pero eu quedo coa fonte dos cabaliños de mar.

 

 

De recollida paramos en Portonovo onde un camiño de pegadas pintadas no chan nos levou a un mercadiño artesán.
Facía calor e fomos buscar un parque onde había un cruceiro coa Virxe María cun pau batendo nun animal.




















Ocorréusenos parar a xantar en Combarro e non foi boa idea. Xantamos nun sitio con boa sombra pero Graciela a cociñeira deunos de comer polbo e chipiróns salgados, pan ruin e café frío de Melitta a prezo de gourmet. Non me extraña que o sitio teña o nome Chill Out: chilla ben alto quen vai alí.

 

Notei Combarro mui cambiado e cheo de tendas de souvenirs e viños caseiros e restaurantes que case non deixan admirar o bonito desta aldea.

 

Iso si, había unha serea que ata daba mágoa que tivese rabo de peixe.

 

E agora os nenos seguen de vacacións pero eu non e teremos que volver ao ritmo do resto do ano.