Lampreas, papafigos e sangras

O outro día estivemos a falar das lampreas no taco da noite. Un compañeiro ten unha estacada e montouna hai dez días pero aínda non a estreou coma quen di. Cada estacada ten establecidas noites alternas para pescar e el estivo a traballar de noite o martes e o xoves e o sábado pasado non puideron pescar pola enchente do río e ata tivo que ir recoller as luces da estacada que o río pasaba por riba tal como reflexa a foto feita hoxe e iso que xa baixou o río.
Comentamos curiosidades das lampreas como que nacen e morren no mesmo río e pasan o resto da vida vampirizando outros peixes no mar. Por América do Norte son unha praga, sobre todo nos Grandes Lagos e son gordas pero non valen para comer e cando volven ao río no que naceron deixan de comer. Soben polo río e se erran no camiño volven baixar ata enfiar o camiño correcto. No río onde naceron buscan caveiros ( fondos areosos en augas tranquilas ) onde desovar e acaban morrendo.
De aí saltou a conversa á riqueza que había de paxaros e peixes antes e un compañeiro nomeou o papafigos que non dei mirado eu nunca e tamén falou de que pescaba lampreas e meixóns nunha sangra do Cerquido. Sangra ?; encendéuseme o piloto de palabra descoñecida e preguntei o que era e dixéronme que é unha especie de regato que vai dunha gándara a un río.
E así vai o vello morrendo e vai aprendendo.