Cuadraxésimo séptimo mes ( e máis un día )
Aquí sae retratada a nena facendo unha das cousas que máis lle prestan: comer un xelado.
Xela está nunha época de reafirmación do seu " eu " e así quere facer as cousas por ela mesma e ao seu ritmo. O malo é cando non quere vestir ou calzar algo e temos présa. Tampouco permite que se burlen dela nin o irmán nin o curmán.
Polo resto todo vai ben: aprende rapidamente ( hai que ver como millorou a letra !), busca para xogar ( anque ten mal perder ) e pinta mui ben. Tamén lle gusta aprender cousas en galego e en inglés. Está enamorada da canción " Let it go " de Frozen e non cansa de escuitala unha e outra vez e xa a sabe bastante. Á hora de durmir gústalle que lle lean contos deses con xaneliñas e, iso si, xa volve durmir na cama grande conosco.
Agora vou cheirar a ver quen gañou en Vilaguindastre.
Etiquetas: xela IV
enviado por paideleo @ 12:58 p.m.
4 comentarios:
Como pasa o tempo. Hai nada era unha miñoquiña que case non se vaía de seu. E mira ti.
Eu non escribín iso: Hai nada era unha miñoquiña que non se valía de seu. E mira ti.
Isto é alucinante. Corríxeme e, por riba, mal!!!!!!!
os catro anos, para os que xa non lle queda nada, é unha edade que dan unha viraxe no carácter bastante sorprendente: asoman la patita por debajo de la puerta. Quero dicir que xa se lles ve moito do seu carácter que os vai acompañar.
Sempre fago un lío con "carácter" e "personalidade" que non é o mesmo.
Pero mira que linda, con ese xelado, que é dos que me gustan a min...!
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio