Quincuaxésimo primeiro mes

Xela está medrando. Supoño que será por iso polo que ten febre polas tardes que a xente di que son estiróns que pega o corpo. Tamén está collendo sentidiño e di cousas de nenos máis maiores. Dixo o outro día que quería estar coa nai sempre e cando morrese Naideleo quería quedar co seu pó. O outro día subiu a un inchable ( as festas de Vilaguindastre están a un paso ) e baixou de aí a pouco que quere ir a coches de choque para aprender a conducir para cando sexa maior. Unha teima que ten últimamente é a de ter unha mascota: un mono ou un can para levalo de paseo da correa que os peixes non se poden pasear. Tamén me preguntou porque digo cousas feas e palabróns cando me encomodo por algo ( como cando me tragou un CD o aparato do coche ). Nun aspecto que millorou é que agora non se enfada muito co irmán porque di que lle dixo que non lle faga máis bromas. Hai veces que nos abraia cando explica cousas ou cando se decata da ironía e di: " Si, si no quiere decir si. "
Iso, que se decata de todo e é coma una esponxa.